بر اساس مطالعه جدیدی که توسط دانشمندان موسسه ژئوفیزیک دانشگاه آلاسکا فیربنکس انجام شده است، یون های هیدروژن و یون های اکسیژن آزاد شده از جو فوقانی زمین و ترکیب با ماه ممکن است منبع شناخته شده آب و یخ در ماه باشند.
این مطالعه که توسط Gunther Kolchka، استاد انستیتوی ژئوفیزیک دانشگاه انجام شد، به قابلیت اطمینان تحقیقات آب در قطب شمال و جنوب کمک می کند. یافتن آب یکی از اهداف پروژه آرتمیس ناسا است که بر حضور طولانی مدت انسان در ماه تمرکز دارد. ناسا قصد دارد در این دهه مردم را به ماه بازگرداند.
Kletskechka گفت: از آنجایی که تیم Artemis ناسا قصد دارد یک کمپ اصلی در قطب جنوب روی ماه بسازد، یون‌های آبی که سال‌ها قبل از جو زمین تشکیل شده‌اند می‌توانند برای حفظ زندگی فضانوردان مورد استفاده قرار گیرند.
تحقیقات جدید تخمین می‌زند که مناطق قطبی ماه ممکن است تا 3500 کیلومتر مکعب (840 مایل مکعب) یا بیشتر یخ سطحی دائمی یا آب زیرزمینی ایجاد شده توسط یون‌های آزاد شده از جو زمین داشته باشند. این حجم با دریاچه هورون در آمریکای شمالی، هشتمین دریاچه بزرگ جهان قابل مقایسه است.
به طور کلی اعتقاد بر این است که بیشتر آب ماه توسط سیارک ها و دنباله دارهایی که با ماه برخورد کرده اند رسوب می کند. حدود 3.5 میلیارد سال پیش، گفته شد زمانی که منظومه شمسی حدود 1 میلیارد سال سن داشت، سیارات اولیه درونی و ماه زمین شاهد برخوردهای شدید غیرعادی سیارک ها بودند.