تاثیر چربی بر تکثیر سلول های سرطانی

محققان مؤسسه فناوری ماساچوست و مؤسسه فناوری کلمبیا دلایل باورنکردنی پیدا کرده اند که چرا سلول های سرطانی اغلب باید به واردات چربی تکیه کنند، کشفی که می تواند به راه های جدیدی برای درک و کاهش رشد تومور منجر شود.

بیشتر بخوانید:

این مطالعه توسط دکتر دنیس ویتکاپ، دانشیار زیست شناسی سیستمی در کالج پزشکان واگلوس دانشگاه کلمبیا، و دکتر متیو جی. واندر هیدن، مدیر مرکز کخ در موسسه فناوری ماساچوست.

مواد مغذی رایجی که می خوریم، مانند چربی و اکسیژنی که تنفس می کنیم، می توانند نقش کلیدی در رشد سلول های سرطانی داشته باشند.

اکسیژن بیشتر به خاطر نقشی که در تولید انرژی در بدن دارد شناخته شده است. به همین دلیل است که هنگام تمرین سخت‌تر نفس می‌کشیم. از آنجایی که بسیاری از سلول‌های سرطانی در محیط‌های فاقد اکسیژن زندگی می‌کنند، اغلب تصور می‌شود که رشد آن‌ها توسط انرژی محدود می‌شود، اما اکسیژن همچنین نقش کمتری در ارائه قدرت اکسیدکننده برای واکنش‌های شیمیایی ایفا می‌کند که مولکول‌های زیستی مورد نیاز برای تشکیل سلول‌های جدید را سنتز می‌کنند. بسیاری از واکنش های بیوسنتزی به یک عامل کمکی به نام NAD مثبت نیاز دارند و در غیاب اکسیژن، سلول ها قادر به بازسازی محرک های رشد مثبت NAD نیستند و پاسخ های سازنده کلیدی آنها متوقف می شود.

با کمال تعجب، تحقیقات جدید نشان می دهد که سلول های سرطانی هیپوکسیک معمولاً انرژی بیشتری نسبت به نیاز برای رشد دارند. هنگامی که محققان به سلول های سرطانی مواد مغذی اضافی برای تولید انرژی دادند، سلول ها پاسخ ندادند. در عوض، زمانی که محققان از روش‌های مختلف برای باز کردن مسیرهای بیوسنتزی مهار شده به دلیل کمبود اکسیژن استفاده می‌کنند، سلول‌های سرطانی به طور چشمگیری تکثیر خود را افزایش می‌دهند.

محققان دریافتند در حالی که مسیرهای بیوسنتزی مختلف به حضور اکسیژن حساس هستند، سنتز چربی یکی از تاثیرگذارترین آنهاست. مولکول های چربی برای ایجاد غشای سلولی جدید استفاده می شوند و سنتز چربی یک چالش خاص برای سلول های سرطانی است که برای رشد نیاز به سنتز غشاهای جدید دارند. بدون دسترسی به اکسیژن، سلول ها نمی توانند به اندازه کافی مسیرهای خود را برای سنتز چربی تامین کنند.

“آنچه نتایج ما را بسیار غیرعادی می کند این است که سنتز چربی به عنوان فرآیندی در نظر گرفته نمی شود که به اکسیژن زیادی نیاز دارد، اما آزمایشات ما نشان داده است که حداکثر 30 درصد از اکسیژن مورد استفاده سلول های سرطانی برای انرژی نیست، بلکه برای سنتز است.” می گوید دکتر او چاق است.

در نتیجه تأثیر اکسیژن بر بیوسنتز، رشد سلول‌های سرطانی در محیط‌هایی با اکسیژن محدود به شدت به واردات چربی محیطی وابسته است که آسیب‌پذیری حیاتی برای سلول‌های سرطانی ایجاد می‌کند، بنابراین کاهش عرضه چربی وارداتی ممکن است سرطان را کند یا متوقف کند. رشد

این تیم اکنون در حال تلاش برای شناسایی گیرنده هایی است که سلول های سرطانی برای وارد کردن چربی به تومورهای مختلف استفاده می کنند و گیرنده هایی که می توانند توسط داروها مورد هدف قرار گیرند. این مطالعه همچنین نشان می دهد که تغییر ترکیب چربی ها در رژیم غذایی می تواند نقشی حیاتی در تاثیرگذاری بر رشد سرطان داشته باشد.

ویتکاپ می‌گوید: «بیشتر ما سرطان را بیماریی می‌دانیم که اغلب نتیجه جهش‌های ژنتیکی است، اما برای سلول‌های سرطانی که در شرایط چالش‌برانگیز مانند کمبود اکسیژن زندگی می‌کنند، محیط آنها به همان اندازه مهم است.» برای مثال، جهش‌هایی که جذب چربی‌ها را تحریک می‌کنند، تنها در صورتی رشد تومور را تحریک می‌کنند که این چربی‌ها به درستی در محیط خود وجود داشته باشند.

نتایج در مجله Nature Metabolism منتشر شده است.

انتهای پیام/