این طرح توسط گروهی از محققان این موسسه برای جلوگیری از تغییرات فاجعه بار بیشتر آب و هوایی پیشنهاد شد که شامل مجموعه ای از حباب های فضایی غول پیکر مانند یک سایبان است که به عنوان مانعی بین زمین و خورشید عمل می کند.
این پروژه با عنوان «حباب‌های فضایی» که توسط آزمایشگاه شهرهای حساس مؤسسه فناوری ماساچوست رهبری می‌شود، سؤال معقولی را مطرح می‌کند که آنها پاسخ عجیبی به آن ارائه می‌دهند. اگر سرعت تغییرات آب و هوایی بیش از این باشد، ناجی وضعیت اضطراری ما چه می تواند باشد؟
کنسرسیوم آزمایشگاهی و تحقیقاتی در یک بیانیه مطبوعاتی پیشنهاد کرد که یکی از این اقدامات اضطراری شامل چیزی است که آنها آن را “مهندسی زمین خورشیدی” می نامند. میدان تحقیقاتی قوی نظری و ناشناخته با هدف بازتاب بخشی از نور خورشید که به زمین می رسد.
این فرضیه اساساً ساده است و شامل پرتاب یک سفینه فضایی است که حباب های شفافی بین خورشید و زمین ایجاد می کند.
در بیانیه آمده است: «از آنجایی که حباب‌ها می‌توانند عمداً با برهم زدن تعادل سطحشان شکسته شوند، این باعث می‌شود راه حل مهندسی زمینی خورشیدی کاملاً برگشت‌پذیر باشد و زباله‌های فضایی به میزان قابل توجهی کاهش یابد.»
محققان خاطرنشان می کنند که حباب ها احتمالاً می توانند از یک لایه نازک و شفاف از سیلیکون و مواد دیگر ساخته شده باشند که به بهترین وجه در نقطه ای بین خورشید و زمین قرار می گیرد که به آن اجازه می دهد در مدار نسبت به زمین باقی بماند.
اگرچه این امر به معنای واقعی کلمه کاملاً امکان پذیر است، اما از نظر ریاضی نیز مورد مطالعه قرار گرفته است و همانطور که محققان اشاره می کنند، اگر 1.8 درصد تابش خورشید را قبل از برخورد با سیاره زمین منحرف کنیم، به طور کامل گرم می شود. امروز دنیا را وارونه خواهد کرد
محققان تاکید کردند که این روش به عنوان یک راه حل جامع برای تغییر اقلیم در نظر گرفته نشده است، بلکه مکمل سایر تلاش ها برای کاهش اثرات منفی تغییرات آب و هوایی است.
با توجه به اینکه تلاش های فعلی ما به اندازه کافی توسط فاجعه آب و هوایی قریب الوقوع جلوگیری نشده است، احتمالاً زمان آن رسیده است که خارج از چارچوب فکر کنیم.